Het klinkt eenvoudiger dan het is. Want hoe weet je als verpleegkundige of je de goede dingen doet? In tegenstelling tot de tweede vraag zijn daar geen richtlijnen en protocollen voor. En toch is die eerste vraag altijd voorliggend. Het raakt de kern van ons beroep: waar zijn wij van? Wat is onze toegevoegde waarde?

In dit nummer van TvZ staan beide vragen centraal in het dossier over zelfdoding. Er zijn handvatten die ons helpen de dingen op een goede manier te doen. Maar ook wordt op de eerste vraag ingegaan, en dan gaat het over contact, nabijheid en presentie. Ik denk dat het ook de juiste volgorde is: eerst nagaan wat het doel van ons handelen is, of kan zijn, daarna pas de vraag welke interventies de juiste zijn, en hoe die in te zetten.

Daarin hebben we als beroepsgroep nog wel stappen te zetten. Lees ook het betoog van Marian Adriaansen in dit nummer. Na jarenlang algemeen hoofdredacteur te zijn geweest, blikt ze terug en heeft ze een helder advies voor verpleegkundigen in Nederland: doorgaan met professionaliseren. Ik hoop dat ik daar als nieuwe hoofdredacteur van TvZ de komende jaren een mooie bijdrage aan mag leveren. Met inzichten vanuit praktijk, onderzoek en opleidingen. Door met elkaar na te gaan of we de dingen op de juiste manier doen. Maar zeker ook of we de juiste dingen doen. Beiden zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. The lady with the lamp was evengoed the lady with the data. Dat zien we ook in deze TvZ terug in alle bijdragen. Verpleegkundig onderzoek, verpleegkundige proefschriften, maar ook presentie, en een centrale rol van verpleegkundigen bij innovaties.

Veel leesplezier, en blijf jezelf altijd afvragen of je niet alleen de dingen goed doet, maar vooral of je de goede dingen doet.