Onlangs hoorde ik een wijkverpleegkundige zeggen dat dit de eerste vraag is die zij stelt als zij bij iemand thuiskomt om de zorgbehoefte in kaart te brengen. Het antwoord op die vraag helpt om samen met de cliënt goede keuzes te maken bij het inventariseren en indiceren van de zorg, zei ze mij. Om eerlijk te zijn, ik heb deze vraag zelden gesteld in de periode dat ik nog in de wijk werkte.

En het was zeker niet mijn eerste vraag. Het is een vraag die ogenschijnlijk logisch is om te stellen. Maar we stellen die vraag niet of pas veel later in het zorgproces. Verzorgenden en verpleegkundigen hebben hun probleemoplossend en handelend vermogen – gelukkig – fantastisch goed ontwikkeld. Door hun kennis en ervaring zien ze in een split second wat nodig is. Maar is dat ook wat die ander écht wil en nodig heeft?

Misschien begint het stellen van deze belangrijke vraag wel bij visie. Visie op je eigen beroep, op waar je dagelijks mee bezig bent. Wat vind je belangrijk in je werk als verzorgende of verpleegkundige? Waar sta je voor? Wat wil je bereiken? Want als je het voor jezelf niet weet, hoe kun je het dan vragen aan de ander? Minstens zo belangrijk is dat dit onderwerp van gesprek is in het team waarvan je deel uitmaakt.

Met de collega’s met wie je samenwerkt. In de wijkverpleging is dat best lastig. Je bent alleen op pad en hebt een eigen route. Zal dat anders zijn in een ziekenhuis of verpleeghuis? Of anders in de coronacrisis? Ik ben bang dat het samen praten over wat belangrijk is, waar je voor wilt staan als team en wat je samen wilt bereiken, zelden onderwerp van gesprek is onder professionals.

Wat mij betreft is het een must dat iedere verzorgende en verpleegkundige dit inbrengt als agendapunt in het teamoverleg. Geldt trouwens ook voor mij. Geen woorden maar daden!

Corien Harder, Adviseur Wijkverpleging V&VN