Routines maken ons leven beheersbaar, veilig en vertrouwd. Ze kunnen leiden tot minder fouten en incidenten, maar voorkomen ook dat we helder kunnen kijken. Routines kunnen ten koste gaan van belangrijke menselijke waarden. We zien een ‘collumfractuur op kamer zes’, in plaats van een persoon met onuitgesproken behoeftes, angst en een eindigend leven dat onder druk staat. Ingesleten patronen verhinderen dat we ‘present zijn’, zoals Andries Baart dit verwoordt. Maar hoe worden we wakker uit onze routines?

Stel dat we ons handelen durven te bevragen, onze routines onder de loep durven te nemen. Wat gebeurt er dan? Er ontstaat ruimte voor mogelijkheden en nieuwe manieren van doen. Wakker worden uit onze routines vraagt om nieuwsgierigheid. Een geïnteresseerdheid in wat zich op dít moment voordoet.

Wanneer we beseffen dat íedere situatie uniek is en vol met potentie om dingen te ontdekken, gaan onze ogen open en zien we meer. We zien de rijkheid van mogelijkheden en zitten minder vast in soms belemmerende denkbeelden. Misschien voelen we aanvankelijk terughoudendheid: ‘Zo doen we het hier nu eenmaal…’. Maar als we de stap wagen kan dat bevrijdend zijn. Het vraagt moed om uit onze gebaande paden te stappen, om patronen en ideeën los te laten. Leren is daarom ook afleren.

Moeten we dan van al onze routines af? Nee, dat is niet mogelijk en ook niet nodig. Laten we onze routines met open armen ontvangen, ze bevragen met nieuwsgierigheid én te gebruiken als wake-up call.