Mijn inbox bij V&VN bevat elke week minstens één e-mail van wijkverpleegkundigen die hun ergernis of boosheid uiten over het gebrek aan vertrouwen in hun professionaliteit door anderen. Over hoe zij hun werk doen. Over hun kennis en kunde.

Over wat ze wel en niet mogen bepalen. Over integriteit. Onderbouwing en verantwoording. Bij 80 procent gaat het om het gebrek aan vertrouwen vanuit zorgverzekeraars over de indicatiestelling. De overige 20 procent betreft de werkgever die niet de professionals, maar de systemen vertrouwt.

Meer dan ooit is zeggenschap over de eigen beroepsuitoefening een hot item. Niets over ons, zonder ons, vinden wij. Langzaamaan dringt dat door bij management, beleidsmakers en politici. Maar het gaat mij niet snel genoeg.

De aanwas voor de opleiding tot verpleegkundige of verzorgende is ondanks of dankzij de coronacrisis gelukkig goed. Toch is het dweilen met de kraan open. Om mij heen zie ik dat collega’s het zat zijn en ons mooie vak verlaten. Soms na jaren, maar helaas ook snel na diplomering.

Om structureel de problemen in de zorg te doen omkeren, moeten Nederlanders anders kijken naar zorg. Slimme technologie is niet langer een keuze, maar noodzakelijk. Het recht op zorg bestaat niet. Door schaarste is het nodig dat we eerlijk verdelen wat er is.

Verdeel de beschikbare middelen over álle zorgdomeinen. Zorg beperkt zich niet tot het ziekenhuis of polikliniek, waar nog altijd het meeste geld naartoe gaat. De meeste mensen die zorg nodig hebben wonen namelijk thuis.

Meer dan een half miljoen Nederlanders krijgen jaarlijks wijkverpleging. Ongeveer 111.000 mensen krijgen zorg in een verpleeghuis. En dan noem ik nog niet eens al diegenen die zorg hebben in een ambulante setting of de eerstelijn. Zorg die niet zichtbaar, maar wel onmisbaar is om gezondheid te behouden of te herstellen.

Daarnaast moeten politici, beleidsmakers, zorgverzekeraars en zorgwerkgevers hun mooie woorden over zeggenschap en waardering vertalen naar daden. Heb vertrouwen in onze professionals.

Betrek verpleegkundigen en verzorgenden aan elke (bestuurlijke) tafel bij beleidsontwikkeling en besluitvorming. Investeer structureel in de grootste beroepsgroep van Nederland. Zonder deze professionals zakt het Nederlandse zorgstelsel in elkaar. Kom in actie. Het is echt twee voor twaalf.