Diepte-interviews met verpleegkundigen onthulden het complexe samenspel tussen mens, (werk)proces en systeem/technologie dat van invloed is op dit ervaren gevoel. Aandacht voor de balans tussen deze elementen bij de keuzen en inrichting van digitaal instrumentarium is cruciaal voor een comfortabele integratie ervan in de zorgpraktijk. Digitaal is nooit een it-feestje, of zou dat niet mogen zijn. Het werk- of zorgproces is leidend, it volgend.

Denken over automatisering en informatisering door verpleegkundigen zelf is nog nieuw en nauwelijks terug te vinden in opleidingscurricula. Maar het ‘digitale denken’ zal ontwikkeld moeten worden, willen verpleegkundigen kunnen meebewegen in de beroepspraktijk. Digitaal denken start voorafgaand aan de keuze voor een systeem of technologie.

Voordat bijvoorbeeld een elektronisch dossier gebruikt kan worden, moet het zó worden ingericht, dat het de werkprocessen ondersteunt en vergemakkelijkt. Nadenken over procesautomatisering dus, maar wie van ons kan dit? Vaak wordt een epd/ecd als digitaal kladblok gebruikt, met eendimensionale documentatie. Aan zorgverleners wordt gevraagd ‘wat ze erin willen hebben’. Meestal levert dat  opsommingen van ‘platte’ lijstjes en formulieren op, wat uiteindelijk resulteert in de veelgenoemde registratielast, die we voor een deel dus zelf veroorzaken.

Niets is zo moeilijk voor verpleegkundigen en verzorgenden als na te denken over een nog niet gekende wereld die procesautomatisering heet. Dat hebben we nooit geleerd in onze opleidingen. Dit geldt net zozeer voor andere zorgverleners.

De hoogste tijd dus om ons hierin te verdiepen en ervoor te zorgen dat we ons organiseren in groepen die op alle digitale lagen gaan meedenken en -beslissen. Gelukkig komt er steeds meer leeraanbod bij op dit vlak. Maak er gebruik van, want ons vak moet, en gaat, mee veranderen en bewegen binnen de digitale transformatie in de gezondheidszorg.